3e dag

Vanochtend bij het openslaan van de gordijnen straalde ons een staalblauwe lucht en een goudflonkerende zon tegemoet. De dag was direct al goed en kon eigenlijk niet meer stuk. Ach, een kleine domper maar dat komt straks. Het plan was little Venice en de karakteristieke witte molens van Mykonos. Omdat we niet echt wisten of we daar wel de hele ochtend zouden verblijven, hebben we ons fiatje maar meegenomen. Na de regenbui van gisteravond zag hij echter een beetje bruin. Gelukkig was het waterreservoir van de sproeier wel goed gevuld. Raampje schoon en karren maar. Na wat zoekwerk in de straatjes van Mykonos (ANWB, wat fijn dat we jou in Nederland hebben) eindelijk de weg gevonden en richting parkeerplaats. Ach ja, parkeerplaats, meer een uitgebaggerde wei waar je, als je niet oppaste, de carterpan zo verloren was. En stampevol. Gelukkig reed net een auto weg en konden we ons wagentje inparkeren. En dan op weg naar de bezienswaardigheden. En wederom een kleine deceptie. Wat een onderkomen rommel. Als je weet dat hier meer dan 1 miljoen toeristen per jaar komen en de nodige echte rijke patsers hier de nodige Euro's, Roebels, Ponden en Dollars achterlaten, vraag je je echt af waar dat geld blijft. Gewoon een beetje belasting heffen en je kunt de zaak mooi in orde houden. Maar inderdaad, het moet gewoon corruptie en belastingonderduiking zijn, anders kan ik mij dit niet voorstellen. Op de Azoren komen per jaar 200.000 toeristen en je mag daar eens gaan kijken. Kwestie van prioriteiten en controle. Nu genoeg serieuze praat gedaan.

Even terug naar de domper. Volgens het reisburo kunnen we de huurauto in de haven achterlaten. DUS NIET. De wagen moet terug naar het vliegveld en dan zal (??) iemand ons naar de haven rijden. We hebben om 09:45 de hovercraft naar Paros en moet 1 uur vooraf inchecken. Eerder opstaan, extra rijden. Je moet het er maar voor overhebben. Zoals het reisburo al zei: als het niet altijd even goed verloopt, dan denk maar: Het is Griekenland.

Nu we na ca. 1 uur de ouwe rommel genoeg bekeken hadden (en Ingrid weer als kattenmagneet een aantal jonge katten aangetrokken had) en het steeds warmer werd en verder op deze rots weinig te zien is, besloten we maar ons heil te zoeken op paradise beach. Fiatje in stelling, tomtom geprogrammeerd en op weg. En hier onder het genot van wat koude dranken de middag heerlijk aan ons voorbij laten trekken.

Nu zitten we aan de poolbar van het hotel met een Aperol Spritz dit verhaal op te pennen.

Veel leesgenot. Morgenvroeg dus met de boot richting Paros. We houden jullie op de hoogte.

Ingrid en Harry