13e dag
Vandaag hebben we het grootste deel van de dag op het water verbracht. We hebben met een catamaran een zeiltocht gemaakt door de caldera naar de nieuwe vulkaan en daar de heet water bronnen bezocht. Volgens de bemanning is de vulkaan onbewoond. Maar dat is niet helemaal correct. Er woont nabij de hete bronnen een kluizenaar die al 35 jaar op de vulkaan vertoefd. Zijn metgezellen zijn een hond,. 2 geiten en wat kippen. Hij heeft zelfs een eigen wateropvanginstallatie voor regenwater. Hij zal wel vaak dorst hebben, want het regent hier niet vaak. Vandaar dat hij met zijn kleine roeibootje wat vissen kwam ruilen voor een paar blikken bier. Die hem ook heel bereidwillig door de bemanning werden gegeven.
Vanuit de caldera zijn we richting white beach gevaren om te zwemmen en van een heerlijke BBQ-lunch te genieten. Maar alleen al het zeilen met zo'n boot is al puur genieten. Dan is alles erom heen alleen maar extra meegenomen. De foto's in de galerij spreken voorzich nemen we aan.
Na deze mooi tocht werden we perfect met een taxi bij het hotel afgezet en was het langzamerhand tijdop onze terugtocht te gaan organiseren. Douchen, eten en verhaaltje schrijven. Ook nog even fiatPandatje te eten geven. Morgenvroeg om 07:00 uur gaan we dit laatste paradijsje verlaten en om 09:40 is het take-off van airport Santorini.
Bedankt voor het volgen van ons blog en wellicht tot de volgende keer en uiteraard veel plezier met de foto's van de laatste dag.
Ingrid en Harry
12e dag
Vandaag zijn we op pad geweest om het eiland Santorini te ontdekken.
Onze eerste stopplaats is Oia. Dit plaatsje is gelegen aan het noordelijkste puntje van Santorini en ook het mooiste plaatsje. met zijn vele authentieke koptische kerken, de veelvoud aan witte en okerkleurige huizen, de pracht van de oleander en allelei druivensoorten met een veelvoud aan bloemen maakt het vetoeven best wel aangegaan. samen met de oude Venetiaanse burcht.
Maar hier maak je ook kennis met det uitwassen van massatoerisme. De helft van het dorpje is een een grote kitschkraam. Dit is Valkenburg, Volendam en de overige toeristenmagneten op een hoop. Om 10:00 in de ochtend is er al bijna geen doorkomen meer aan. Sommige bewoners is het aan te zien dat ze hieraan geen plezier beleven. Jammer. Het was beter de boel gewoon af te sluiten en slechts een klein gedeelte openstellen. Maar ja. de Euro moet ook hier rollen, vooral de Grieken op dit moment. Gelukkig viel de karakteristieke kerk op het topje van de vulkaanrand niet zo in de smaak en ademde een serene rust uit. Werkelijk een pracht van binnen. Alles van zilver, goud en houtsnijwerk. En dan maar een eenvoudig slot op de deur. Foto's nemen mocht niet, maar een plaatje van internet staat in de gallerij. Als zoethoudertje.
?
Na ca. 2, 5 uren in dit stadje vertoeft te hebben, werd het ons echt te warm. De thermometer rees al snel boven de 30 graden (ja, bij jullie ook even, maar hier al 2 weken) en verkoeling was op zijn plaats. En dan stuur je het Pandatje richting Fira van waaruit we ook gekomen waren. En dan maak je zelf ook even de uitwassen van massatoerisme mee. De infrastructuur is hier nog op nivo van Opel Kadett C en Ford Taunus, dus jaren 60 en 70. Smalle straatjes waar alle toeristen met bussen, busjes, auto's, squads, scooters en te voet zich doorheen wurmen. Uiteraard samen met de inheemse bevolking met hun vrachtwagens, pick-up trucks, bestelbusjes, scoooters en te voet. En dan sta je daar snel stop en hoop maar dat het snel weer gaat rijden. Leuk is anders, maar apart om mee te maken.
Na ca. 1 uur waren we terug in Fira, de hoofdstad van Santorini. Hier hebben we dan een koel drankje genuttigd met een gratis (en onbetaalbaar) uitzicht op de caldera. Naast het terras lag een zaakje voor het verkopen van boottchten. Dit trok onze aandacht en na ca. 15 minuten hadden we een boottocht voor morgen aan de broek hangen. En wat voor een bootocht. We gaan met een luxe catamaran vanuit het noordelijkste puntje naar het centrale eiland (lees actieve vulkaan) naar het hartje van de caldera en gaan daar zwemmen bij hete zwavelhoudende bronnen. Vandaar uit maken we dan een boottocht langs Santorini waarbij het zuidelijkste puntje ons einddoel is. Spannend. Hierover morgen meer.
Na het boeken van de bootreis zijn we verder gereden naar Acro-tiri. Hier zijn nog oorspronkelijke resten van de oude beschaving te zien. Deze beschaving is bij de ontploffing van de vulkaan, welke Santorini eens was (in 1450 VC is meer dan de helft van het eiland ontploft door een vulkaanuitbarsting) vernietigd. Evenals de Minoische beschaving op Kreta en de Myceense beschaving op de noordelijke cycladen. Dit heeft de ontwikkeling van de mensheid in zuidelijk Europa met zeker 500 jaren teruggeworpen. De Myceense en Minoische hebben zich hiervan nooit meer hersteld en zijn verdwenen naar de geschiedenisboekjes.
Ook hier weer massatoerisme en dat bij 35 graden in de zon. Dus niet. Lezen we wel op internet. Wat we wel perse wilden bezoeken waren de wijnhuizen van Santo. Deze organiseren iedere dag proeverijen en rondleidingen. Jammer genoeg waren de rondleidingen volgeboekt, maar de proeverij was perfect. Van de 6 wijnen viel er maar een echt in de prijzen bij ons. Of we de wijn kopen, bekijken we morgen wel. Tijdens de proeverij hebben we een leuk gesprek gevoerd met een Amerikaans gezin die een familiebezoek in Europa combineerden met een reis naar de cycladen.
?
We gaan vanavond de wereldberoemde "sunset" van Santorini meemaken. We gaan dan richting Acro-tiri om de zon over de vulkaan in de zee te zien zakken. Foto's beslist in de gallerij.
?
Voor nu tot morgen.
?
Ingrid en Harry
11e dag
Vandaag hebben we de oversteek gemaakt naar Santorini. We zijn netjes op tijd vanuit de haven van Naxos vertrokken. Het leek wel alsof alle toeristen van Naxos vandaag met de boot naar Santorini wilden varen. Wat een volk ineens. De veerboot was dan ook van het format buitenklasse. De overtocht was bij een vrij kalme zee een genot. De zwoele wind speelde over het open dek en de soms opspattende druppeltjes water gaven een beetje verkoeling. Het was namelijk weer 30+ graden hier.
De aankomst op Santorini is overweldigend. Je komt als het ware de oude krater binnengevaren en ziet dan boven op de rand al die wite huisjes staan. Het ene dorpje na het andere. Waarlijk een genot voor het oog. We hebben dit vaak op TV gezien, maar in het echt is dit nog indrukwekkender. En dan moeten alle mensen van boord, is de laatste halte vanuit Pireaus op het vasteland. En dan zijn nog veel meer toeristen op de boot als in Naxos zijn opgestapt. Het leek wel een invasie zoals de boot leegstroomde. De haven van Santorini bevindt zich aan de kraterzijde en wordt met een weg verbonden met de rest van het eiland. Een weg die ca. 300 mtr omhoog slingert. Een weg voor alle vrachtverkeer, autobussen en personenwagens. Dus een file van onder tot boven. Zeker als je naderhand ziet dat de kruising waarop deze weg uitkomt een voorrangskruising is, maar niet voor de weg vanuit de haven. Planologisch een drama en ook voor menig koppelingsplaat. Maar goed, ook wij zijn met horten en stoten in onze Panda boven gekomen. En dan merk je pas hoe warm het is. Ook onze navigator had het ineens benauwd. Hij stuurde ons tot twee keer toe weer terug naar de haven. Gelukkig op tijd gezien. Daarna door allerlei spelonken van nauwe steegjes en straten, totdat hij eindelijk de juiste weg gevonden had. Het heeft dus even geduurd voordat we in ons laatste rustoordje konden neerploffen. Wederom een zeer mooie plaats aan de voet van een lavauitloper van de oude vulkaan. Na het douchen hebben we de omgeving even verkend. Dit is een mengeling van ballerman Mallorca en Playa op Gran Canaria. En gelardeerd met de aanstormende vliegtuigen die op het nabij gelegen vliegveld gaan landen. Alhoewel wij in ons hotel hier wonderbaarlijk geen last van hebben.
Vandaag gaan we een beetje op tijd naar bed. Ingrid is een beetje grieperig. En morgen willen we een eilandtoer doen om zoveel mogelijk te bekijken.
Ingrid en Harry
10e dag
Even iets over de dag van gisteren. We hebben ons gisteren perfect vermaakt op het strand van Plaka. Zowat de hele kust vanaf Naxos-stad tot aan het zuidelijkste punt van Naxos is een strand. En wat voor een strand. Kistalhelder water, dat vanaf het strand van turquoise naar azuur verkleurt en eenzandtapijt als een biljartlaken. Heerlijk.
Vandaag hebben we Naxos-stad verkent. Eerst even wat over de "jongere" geschiedenisvan de stad. De stad is gesticht door de Venetiaaners in 1207. Ze hebben op een heuvel nabij de haven een wachttoren gebouwd ter verdediging in de tijd van de vierde en laatste kruistocht en deze nadien tot een heus kasteel uitgebouwd. De Venetiaanse periode duurde tot 1579. Toen verviel het eiland met al zijn bezittingen aan de sultan van Istanboel. Iets met onbetaalde schulden en verkeerd geloof. In 1829 werden de Ottomanen verdreven en kwam het eiland in Griekse handen tot op de huidige dag.
De wat oudere geschiedenis heb ik in ons eerste verhaal belicht. Maar dan toch even hierop terugkomen. Die oude Naxos-lieden waren eigenlijk een beetje lui of een beetje nonchalant. Zo staat bij de ingang van de haven een parmantig marmeren portaal. Dit wacht nog steeds op de afbouw tot een glorieuze tempel voor de god Apollo. Niet afgemaakt, reden is ruzie zoeken met de Perzen die het eiland in 491 VC praktisch ontvolkt hebben. Ook vind je her en der nog niet afgemaakte Apollo beelden in antieke marmergroeves. Net alsof de beeldhouwers morgen terugkomen om de zaak af te maken.
Nu even terug naar het heden. In dewarme zon hebben we ons getroost de stad te bezoeken. En een waar plaatje. Je slentert hier door een stad die zo uit de Venetiaanse tijd stamt. Nauwe enge steegjes, trapjes naar woningen hogergelegen, overbouwde steegjes waardoor je als het ware door tunnels loopt. Veel kunstwinkels en goudsmeden en uiteraard heel veel eten en drinken. Want daar houden de Grieken van en wij toeristen natuurlijk ook. We hebben in de foto-gallerij een aantal sfeerplaatjes geplaatst.
We kunnen echt zeggen dat Naxos-stad tot nu toe de mooiste en meest romantische stad is van de Griekse eilanden.
Morgenvroeg gaan we Naxos verlaten en zullen per veerboot oversteken naar Santorini. Onze verwachtingen is hoog gespannen. Maar zullen ook met een beetje weemoed terugkijken naar dit mooie, veelzijdige en verrassende eiland.
Ingrid en Harry
8e dag
Vandaag was de dag voor sightseeing on Naxos. Even wat details: Naxos heeft geen rondweg voor het gehele eiland. Het zuidelijke gedeelte is zodanig rotsachtig dat er slechts drie wegen naar het zuiden leiden en deze zijn onderling niet verbonden met elkaar. De rondweg beperkt zich dus tot het midden en noorden van het eiland.
Met de kaart in de hand zijn we er dus vanochtend opuit getrokken. Onze eerste plaats was Potamia. Een kleine plaats aan de voet van de heuvels. Vandaaruit ging het richting Filoti. Bij Filoti zijn we gestopt voor een korte stop en hebben genoten van het imposante uitzicht op de westkant van Naxos en de oostkant van Paros. Vanuit Filoti hebben de weg genomen naar Moutsouna. Een klein plaatsje aan de oostkust van Naxos. Hiervoor hebben we een adembenemende afdaling moeten maken waarbij we een hoogteverschil van 800 mtr in 10 km hebben verbrugd op deels slechtverharde stukken weg. Soms klopte het een beetje in de keel. Bij mij althans. Ingrid had hier minder moeite mee.
Moutsouna is in het verleden een middelpunt van de de z.g amaril-winning geweest. Amaril wordt gebruikt als slijpmiddel. Het kristal wordt gemalen en dan gemengd in allerlei materIalen. Zo ook bijv. in slijppasta voor autolakken. Het materiaal werd met een soort van kabelbaan vanuit de bergen naar de haven gebracht. En ja hoor. De zaak is al meer dan 50 jaren buiten bedrijf maar de wagentjes hangen nog steeds hoog aan de kabels dwars over de vallei. Goed spul, zou ik zeggen. Zeker omdat alle kabels nog intact zijn. Zal wel een hels kabaal worden als die eens doorroesten
In het kleine haventje van Moutsouna was onze tweede stop. Omdat Moutsouna aan een doodlopend eindje ligt, weer de bloedstollende weg naar boven getufd. Vanuit Apereithos (voormalige hoofdstad van Naxos, maar nu meer een spookstad met meer dan 50% leegstand door extreme ontgroening en vergrijzing) op weg naar Appolonos. Dit is de noordelijkste stad van Naxos. De weg slingert zich steeds hoger door de bergen en het wordt steeds groener. De noordkant van Naxos is de voorraadkast van het eiland. Naxos is een van de tweede enige eilanden van de Cycladen die zelfverzorgend zijn. Ze exporteren zelfs groente, water en gewassen naar andere eilanden en naar het vasteland. Daar waar bijv. Mykonos iedere dag tankschepen met water geleverd krijgt. Anders zou het daar snel afgelopen zijn met feesten en beesten.
Appolonos is onze laatste stop op de verkenningstocht. Onderweg hebben we wel hier en daar even kort gestopt voor fotomomenten of gewoon even genieten van het uitzicht en de oorverdovende stilte. Onwerkelijk stil, zelfs geen zuchtje wind.
Vanuit Appolonos zijn we langs de westkust teruggereden naar Naxos-stad. Ook een zeer mooie route met zijn charme en vergezichten.
Ingrid en Harry.
7e dag
7e dag
Vandaag hebben we de overtocht naar Naxos gemaakt. Op een rustige wijze vanmorgen onze spulletjes gepakt en de mooie lokatie op Paros adieu gezegd. Na een korte rit stonden we in de haven van Paros. Swiebertje stond al langs te straat te gebaren. omdat je daar niet kan en mag parkeren, werd dus weer haastig de auto leeggemaakt en overgedragen. Swiebertje riep ons toe "you got a full tank of petrol". Dacht het niet zei ik tegen hem. "2 stripes and now you have 3 stripes of petrol". Hij mompelde nog wat en klaarblijkelijk was het goed zo. Thuis maar even afwachten of iets van de creditcard wordt afgeboekt. Al met al weer haastwerk met alles uit de auto halen. Gelukkig ligt de kade direct tegenover de parkeerplaats en dus snel overgestoken en naar de wachtuimte voor onze ferry naar Naxos. Even een fotootje maken met mijn Iphone. Wil ik mijn bril opbergen, GVD het briletui in de auto laten ligGen. Stress weer. Terug naar Swiebertje. Hem de zaak uitgelegd. Hij zuchten, de auto staat buiten de stad zegt hij. GVD briletui weg, denk ik. Maar hij vist zijn mobieltje uit 1999 uit zijn zak en roept wat Grieks erin. Dan draait hij zich en zegt: "wait a minute", hopelijk geen Griekse minuut denk ik. Hij stuurt iemand met een motor naar de auto en warempel binnen 5 minuten heb ik het etui terug. Onder dankzegging verlaat ik Swiebertjes kantoor.
Snel terug naar Ingrid. Ze zit in de wachtruimte welke zich nu een beetje gevuld heeft. Op de kade zie ik een ambulance staan. Een groepje mensen loopt druk gebarend eromheen. Ook een koptische priester loopt in het groepje mee. In de brandende zon met zijn zwarte kazuifel en gek hoedje. Ik vraag Ingrid wat er aan de hand is. Ze trek haar schouders op en zegt "geen idee, maar de priester loopt de hele tijd te gebaren en rookt ook nog als een ketter". En dat voor een priester. Plotsklap,wordt de ambulance klemgereden door een aantal auto's. Klaarblijkelijk familieleden van de aanwezige groepje. Een hoop consternatie. Dan komt een tweede ambulance. Het groep stuift ook hier op af. En ook deze ambulance wordt klemgezet met auto's en scooters. Welke rol de priester in deze heeft is ons niet duidelijk maar het lijkt erop dat hij de boel een beetje regisseert. Inmiddels is de kadesteward gekomen. Het groepje mensen en de ambulances blokkeren de kade en het lijkt erop alsof de ambulances met de aanwezige veerboot mee moesten naar Pireaus bij Athene. De sfeer wordt steeds grimmiger. De priester scheldt luidruchtig op de kadestewards en maakt daarbij heftige handgebaren. Een tweede veerboot kan hierdoor niet aanleggen en vaart verder. Mooi, zeker 100 mensen ziiten op deze boot te wachten. Na ca. 25 minuten verdwijnt eerst de ene ambulance en daarna de tweede. Niet op een veerboot maar terug naar de stad. Het groepje erachter aan met hun auto's en scooters. De priester had al eerder te voet het strijdtoneel verlaten. Wat nu aan de hand was, is ons nog steeds niet bekend. Wel had onze boot hierdoor ca. 30 minuten vertraging Griekenland zullen we maar zeggen.
in de haven van Naxos werden we snel aan ons nieuwe autootje geholpen. Een Koreaanse Chevrolet, kleurtje wit. Beter tegen de zon. De rit naar het hotel weer geen problemen met onze gratis tomtom.
In de avond zijn we Naxos-stad gaan verkennen en hebben hier kennis gemaakt met een Brit en een Duitser, die al jaren op Naxos komen. Ze hebben ons tijdens het eten een aantal wetenswaardigheden van Naxos verteld, restaurants aanbevolen en voor morgen een hele mooie sightseeingroute uitgestippeld. Mooi, dat is voor morgen.
Ingrid en Harry
O ja, de camera lag al klaar bij de receptie. Mooi werk van hotel Harmony en Parcel. Waarvoor dank.
6e dag met aanvulling
6e dag
Vandaag wederom met stralend weer opgestaan. Vandaag stond o.a een bezoek aan de vallei van de vlinders op het programma. Dit is een groene oase in de heuvels van Paros gelegen boven de hoofdstad Parakia. Dus vanmorgen auto gepakt en op weg. De rit over de rondweg stelt niks voor, maar zodra je deze verlaat en de heuvels inrijdt wordt het ineens iets anders. Dan moet je echt letten op grote gaten en grote stenen op de weg. De weg slingerde zich langs de heuvels omhoog en dan sta je ineens boven op een heuvel in de middle of nowhere voor een prachtige koptische kerk. Naderhand bleek dat direct in de buurt ook een klooster lag, maar dat hadden we in eerste instantie niet gezien. Maar we waren op weg naar de vlinders en de kerk moest even wachten.
En inderdaad, ineens wordt de weg omzoomd door bomen en veel groen. De auto op een kleine parkeerplaats gestald en onze weg richting de vallei gezocht. Na een openstaande poort troffen we een kleine binnenplaats aan alwaar een Griekse dame achter een tafel zat. 2 Euro entree voor onderhoud en instandhouden van de vallei. Leek ons een alleszins redelijke vergoeding. In de vallei bevinden zich meerdere soorten vlinders maar er is een overheersende soort. Een soort nachtvlinder die overdag beschutting zoekt onder bladeren en takken. Maar in de schaduwrijke vallei ook vaker overdag te zien is. We waren benieuwd. En onze verwachting is uitgekomen. Het is geen echt grote vallei maar op vele plaatsen fladderen ons vele fel-oranje gekleurde vlinders tegemoet. Zodra ze gaan zitten is hun kleur donkerblauw tot zwart met een lichte streep. Dit valt perfect weg tegen de achtergrond van de bladeren. En als je de bladeren en takken licht beroerd, is het een bonte regen van vlinders. Wat een mooi gezicht. We hebben vele foto's en wat filmopnames gemaakt. We zullen ze in de foto-gallerij plaatsen. Na ca. 1 uur in de vallei vertoeft te hebben, zijn we teruggreden richting de Koptische kerk. Jammer genoeg was de kerk gesloten maar de omgeving waarin deze kerk ligt is ook een kort bezoek waard. Klaarblijkelijk is deze kerk gebouwd door een lokale koptische bisschop. Hij ligt ook tegenover de kerk begraven.
Na dit bezoek in de heuvels van Paros zijn we richting Parakia gereden om de stad te bezoeken. Maar gelet op de stijgende temepratuur lonkte het strand ons meer. We hebben vanuit Parakia een zeer bochtige binnenweg naar de noordkant genomen en zijn in de bocht van Naoussae ergens gestopt om van het uitzicht te genieten en een klein hapje te eten. We hebben ons een bord met inktvis gedeeld. Heerlijk gebakken. Het plaatselijke strand lag ondertussen al helemaal vol en geen parasolletje meer vrij. Daarom maar weer richting zwembadje om lekker af te koelen. vanavond gaan we wedrom naar Naoussae om nu iets meer van het stadje te verkennen en een hapje te eten. Uiteraard zullen we de kakkerlak-toko mijden.
Morgen staat de overtocht naar Naxos op het programma. Gelukkig op een mooie tijd van 11:00 zodat we morgenvroeg ruim tijd hebben. En dan kunnen we ook ons cameraatje weer in de armen sluiten.
Aanvulling:
we zijn inderdaad nog naar Naoussae geweest en hebben in de koptische kerk van verschillende oudere vrouwen een bekertje met zoete noten en rozijnen gekregen. Dit wordt uitgedeeld ter ere van dodenherdenking, zo iets als allerzielen. Het stadje werd gekenmerkt met een zeer gezellige drukte en alles Grieken. Of dit met allerzielen of de vrijdagavond te maken heeft was ons niet duidelijk. Daarna aan de haven op de kade gegeten. Toen we rond 23:00 uur naar het hotel reden stonden de geparkeerde auto's tot buiten het stadje. Dat is pas een drukke vrijdagavond.
Ingrid en Harry