5e dag

Vandaag stond in het teken van eilandverkenning. Eerst een bezoekje aan het akropolis van het myeceense tijdperk. Tja, ik kon er geen akropolis in ontdekken. Ondanks de vele bordjes die dit aangaven, leek het meer op een berg stenen zonder enige vorm of regelmaat. Wellicht missen wij het geoefende oog van een oudheidkundige in deze. Oke, verder op weg met onze schoenendoos. Het eiland heeft een z.g rondweg die langs de kust loopt. Waarlijk een genot om te rijden. Daar waar op Mykonos ezels of ruspvoertuigen beter op hun plaats waren, is het Peugeotje hier zonder moeite over geheen gesnord. Het eiland is op sommige plaatsen een echte mooie oase van groen en bloemen. Ook is alles veel verzorgder. Onder een stralend zonnetje naar de zuidkant van Paros gereden. Daar een korte pauze gemaakt en aan het strand bij Glyka van het uitzicht genoten. De Griekse marine gaf ook nog even acte de precense en kwam met een torpedobootjager het haventje in gevaren. Mooi om te zien. Hebben ze ook wel nodig hier met de vele eilanden. O ja, bij het afdalen naar Glyka hebben we ook het vliegveld van Paros gezien. Ergens midden op een heuvel een baantje. Start ergens in het midden van de heuvel en houdt op tegen een steile wand. Leek ons niet echt een fijne baan om te landen. Als de remmen weigeren flikker je van de heuvel of knal je tegen de wand. Niet leuk!

Op de terugweg hebben nog wat snapshots gemaakt van de prachtige zee en Paros. Inmiddels was de temperatuur tot boven de 30 gr. gestegen en vonden we tijd richting zwembad te verplaatsen. Hier hebben we een aantal uren van de middag verbracht.

's Avonds hebben we een bezoek gebracht aan Naoussea. Wat een mooie en romantische plek. Echt een mooi authentiek havenstadje. We hebben aan het strand een nieuwe cocktail ontdekt. Recept volgt nog.

Bij het nuttigen van een kleine hap, zagen we een ratrace van toch wel erg grote kakkerlakken onder onze tafel plaatsvinden. Toen was de eetlust over. Zeker toen we zagen dat ze uit het restaurant kwamen. Gelukkig hadden we maar wat kleins besteld en hebben snel afgerekend.

Morgen wilen we naar de hoofdstad Parakia gaan. We keep you posted, zullen we maar zeggen.

ingrid en Harry

4e dag

4e dag

Vandaag op weg naar Paros. Zoals gisteren al gezegd moest de auto terug naar de luchtrhaven. En zouden we afgezet worden door een medewerker. Nu, dan krijgen jullie nu de afloop van deze dag.

Om 08:15 richting luchthaven. Volgens de papieren zouden we om 08:45 moeten inchecken voor de "Highspeed" naar Paros. Dus op tijd op het vliegveld. Dan stress nummer 1: bij de balie van SiXT maar 1 man. Sorry meneer, ik kan de balie niet alleen laten, maar mijn collega komt rond 9 uur en brengt jullie dan naar de haven. Is maar 5 minuten. 5 minuten ??

Dan buiten in het zonnetje wachten. Dan stress nummer 2. Even na 9 uur komt inderdaad een tweede collega aanzetten met nog een kop koffie in de hand. De collega achter de balie roept haar iets toe. In het Grieks. Ze trekt een behoorlijk scheef gezicht, rammelt met haar kop koffie en roept iets terug. De collega achter de balie is klaarblijkelijk iets meer in de organisatie en roept nu met iets fermere stem. De kop koffie wordt zuchtend op de balie gezet en het miesje draait zich en vraagt in goed Engels; "U moet naar de haven, hoor ik? Waar staat de wagen? En waarom heeft U de wagen niet zelf naar de haven gereden? We hebben daar ook een buro".

Wist ik veel. Ik had netjes gevraagd en dit antwoord gekregen. Met ferme tred lopen we naar het fiatje. Ingrid staat al te wachten. Fluks stappen we in en dan op naar de haven. Haar rijstijl is toch iets meer Grieks dan die van mij. Ze duwt zich tussen het verkeer door en brengt ons in 10 minuten naar de haven en zegt onderwijl, "U hebt tijd genoeg. De boot is nooit op tijd. Dit is Griekenland" en lacht erbij. En inderdaad geen boot in de haven, maar wel honderden mensen wachtend op de kade. En een kade-steward met een enorme fluit of enorme longcapaciteit die met schrille tonen enige orde probeert aan te brengen in deze mierenhoop. Gelukkig wordt hij ondersteunt door een omroeper via de megafoon. "Highspeed, left and behind the yellow line. Ferryboat right and behind the yellow line." En er was niet eens een boot te bekennen. Dus niemand gaf ook maar enige aandacht aan deze 2 roependen in de woestijn. Rond die tijd kwam Ingrid met de voorstel om een laatste fotootje te maken. Oke, laten we de fotocamera even ter hand nemen.

En dan HET ONVERWACHTE. De camera zat in geen enkele tas. Zoeken en nog eens zoeken. GVD, waar is dat ding. Onvindbaar. Oke, vergeten klaarblijkelijk. De oplossing komt iets later.

De boot komt rond 10:00 aan en dan stort de mierenhoop naar voren. Een mannetje probeert kaartjes te controleren. Vergeefse moeite. Iedereen storman die eenmt naar binnen. De koffers ergens geplaatst en dan naar dek 2 voor onze gereserveerde plaatsen, mooi direct aan het raam. De tocht duurde iets langer dan een 1 uur en om 11:10 stonden we op de kade in de haven van Paros. Een Griekse dame wuifde al met een bordje "MEERTENS". Aha, dit ging dus nu wel goed. Snel bracht ze ons naar de plaatselijke afdeling van SiXT. Deze tokko wordt gerund door een mengeling van Swiebertje, lokale kampbewoner en een losgeslagen punker van zeer middelbare leeftijd is. Met een stompje van een sigaar op zijn mond mompelt hij in het Engels met een zwaar Grieks accent; "You get a nice car, but in half an hour or so". Ja, oke?? En waarom dan. "The car is on the way with the ferry". He, leuk, goed geregeld beste kerel. Wij komen ook met de boot en waarom onze auto dan ook. Mompel,mompel, "but a very fine car. Drop your luggage, take an seat on the terras and have a drink. This is Greece you know". Ja,ja. Dus op een terras voor de deur maar wat gedronken en ons de chaos in de haven bekeken. Een grote veerboot komt aan en moet gelost worden. En dan feest met politie en blijkbaar geblinddoekte chauffeurs die de boot verlaten. Lachen.

Na ca 1 uur wachten en tweemaal vragen wordt ons een Peugeotje 107 voorgereden.Een schoenendoos op wielen. De koffers maar op de achterbank, want dat paste van geen kanten. En weer de tank maar voor 1/4 vol. Alsof de benzine op rantsoen is. Maar we kunnen op weg.

De rit van de haven naar onze tweede hotel duurde ca. 10 minuten en gaat naar de Noordzijde van Paros. En wat een totaal ander eiland. Een prachtige weg, alles groen, geen bouwvallen langs de weg. Een mindchange. We hebben een keer de weg moeten vragen omdat onze tomtom ons naar de achterzijde van het hotel dirigeerde, en daar was nu net geen ingang. Maar de voorzijde was een plaatje. Gelegen direct aan de kust bij Naoussa. Een echt rustoord gelegen in een zeer groene oase. Foto's in de foto-box. Incheck snel geregeld en op naar de kamer. Mooie kamer met uitzicht op de tuin. Jammer, geen zeezicht. Maar je kunt niet alles hebben in het leven. Tenminste, normale sterfelijken zoals ons.

En nu het verhaal met de camera. In de kamer ook alle koffers doorgezocht. Nope, geen camera. Dus maar even bellen met het hotel op Mykonos. De receptie wist ons direct te traceren. "Yes, we found your camera, tried to phone, but not possible (?)". Wat nu te doen? Voorstel was: we sturen de camera met een koerier op naar Paros. Duurt twee tot drie dagen. (Wij waren in 1 uur op Paros, dus WTF). Misschien beter om naar Naxos te sturen, Dit is ons volgende hotel. Dus alle gegevens van Naxos gemaild naar Mykonos, gebeld met hotel op Naxos dat een pakketje van ons wordt afgegeven. Weer gebeld met Mykonos dat alles zo verder in orde was en nu maar afwachten. In de tussentijd maken we maar foto's met een andere camera. Net zo goed.

We hebben van deze enerverende gebeurtenissen moeten bijkomen aan het zwembad onder het genot van wat cocktails. vanavond misschien een beetje sightseeing en anders morgen wel.

Ingrid en Harry

3e dag

3e dag

Vanochtend bij het openslaan van de gordijnen straalde ons een staalblauwe lucht en een goudflonkerende zon tegemoet. De dag was direct al goed en kon eigenlijk niet meer stuk. Ach, een kleine domper maar dat komt straks. Het plan was little Venice en de karakteristieke witte molens van Mykonos. Omdat we niet echt wisten of we daar wel de hele ochtend zouden verblijven, hebben we ons fiatje maar meegenomen. Na de regenbui van gisteravond zag hij echter een beetje bruin. Gelukkig was het waterreservoir van de sproeier wel goed gevuld. Raampje schoon en karren maar. Na wat zoekwerk in de straatjes van Mykonos (ANWB, wat fijn dat we jou in Nederland hebben) eindelijk de weg gevonden en richting parkeerplaats. Ach ja, parkeerplaats, meer een uitgebaggerde wei waar je, als je niet oppaste, de carterpan zo verloren was. En stampevol. Gelukkig reed net een auto weg en konden we ons wagentje inparkeren. En dan op weg naar de bezienswaardigheden. En wederom een kleine deceptie. Wat een onderkomen rommel. Als je weet dat hier meer dan 1 miljoen toeristen per jaar komen en de nodige echte rijke patsers hier de nodige Euro's, Roebels, Ponden en Dollars achterlaten, vraag je je echt af waar dat geld blijft. Gewoon een beetje belasting heffen en je kunt de zaak mooi in orde houden. Maar inderdaad, het moet gewoon corruptie en belastingonderduiking zijn, anders kan ik mij dit niet voorstellen. Op de Azoren komen per jaar 200.000 toeristen en je mag daar eens gaan kijken. Kwestie van prioriteiten en controle. Nu genoeg serieuze praat gedaan.

Even terug naar de domper. Volgens het reisburo kunnen we de huurauto in de haven achterlaten. DUS NIET. De wagen moet terug naar het vliegveld en dan zal (??) iemand ons naar de haven rijden. We hebben om 09:45 de hovercraft naar Paros en moet 1 uur vooraf inchecken. Eerder opstaan, extra rijden. Je moet het er maar voor overhebben. Zoals het reisburo al zei: als het niet altijd even goed verloopt, dan denk maar: Het is Griekenland.

Nu we na ca. 1 uur de ouwe rommel genoeg bekeken hadden (en Ingrid weer als kattenmagneet een aantal jonge katten aangetrokken had) en het steeds warmer werd en verder op deze rots weinig te zien is, besloten we maar ons heil te zoeken op paradise beach. Fiatje in stelling, tomtom geprogrammeerd en op weg. En hier onder het genot van wat koude dranken de middag heerlijk aan ons voorbij laten trekken.

Nu zitten we aan de poolbar van het hotel met een Aperol Spritz dit verhaal op te pennen.

Veel leesgenot. Morgenvroeg dus met de boot richting Paros. We houden jullie op de hoogte.

Ingrid en Harry

2e dag

2e dag

We zijn vanochtend onder een bewolkt hemeltje opgestaan na een heerlijke nachtrust. Het hotel ligt weliswaar bijna in het centrum, maar 's nachts is het wonderbaarlijk rustig. Tijdens het ontbijt hebben we de route voor vandaag bekeken. Niet dat Mykonos zo'n grot eiland is, maar je moet wel een beetje richting geven. Het plan was naar het centrale plaatsje Ano Mera te rijden. Dit plaatsje ligt precies in het midden van Mykonos. Onze gedownloade tomtom geprogrammeerd, ons fiatje opgehaald (de tank was dus niet vol maar slechts 1/4 gvd!!!)., even een beetje getankt en dan op weg. En dan stopt het even. Zodra je de stad Mykonos verlaat, waan je je in een 4e wereldland. Een wegennet dat op zijn zachts gezegd eigenlijk alleen maar geschikt is voor ezels, 4WD's en rupsvoertuigen. Wat een ellende. Ik merkte al direct dat het fiatje veel te lijden heeft gehad want je hoorde de fusees en de schokbrekers werkelijk onder de auto uit rammelen. Jammer voor het fiatje, maar meer hadden we niet dus onze route voortgezet. Het plaatsje Ano Mera had werkelijk geen charme of uitstraling, dus op de kaart de meest hippe strandtent van Mykonos uitgezocht, de Havana-club bij Super paradise beach. En dat is werkelijk een hippe tent direct aan het strand gelegen in een baai. Maar voordat je daar bent wel met het autootje een helling van 15% naar beneden. Ingrid had oog voor de omgeving, ik was met mijn gedachten bij de (on)mogelijkheid dat het fiatje ooit nog deze helling naar boven zou komen. Bij club Havana wat gedronken en een beetje van de omgeving en het strand genoten. Daarna besloten verder te rijden naar paradise beach omdat de prijzen voor de drank wel erg hip waren, een beetje in de lijn van de puisante motorjachten die je overal op Mykonos aan de kust ziet liggen.

En het fiatje heeft kreunend in de eerste versnelling de helling gehaald, pfff. De weg naar paradise beach was vergelijkbaar en onze tomtom stuurde ons werkelijk een ezelspad op. Zocht klaarblijkelijk de kortste weg. Na ca 20 minuten stonden we op de parkeerplaats van paradise beach. Niet zo luxues als de Super-versie. Aan allerlei wandtekeningen te zien dat dit in vroegere tijden wel een erg frivole plaats moet zijn geweest. Nudisten, vrije liefde etc. Nu is het allemaal wat meer klein burgerlijk en massa-toerisme. Niet dat dit erg is.

Na een leuke tijd op paradise beach zijn we teruggereden naar ons hotel om aldaar nog een uurtje of wat in de zon te chillen en ons voor te bereiden op een fijne avond in Mykonos-stad. En dat is het ook geworden. Wat is deze stad toch een lust om in rond te dwalen, steegjes zo smal dat je niet met 2 mensen naast elkaar kan lopen. Alles mooi Grieks wit en blauw (en soms een ander kleurtje) met een ene luxe winkel naast de andere. Mondaain en werelds dit Mykonos. In een van deze steegjes hebben we ons avondmaal genoten en zijn toen langzamerhand teruggeslenterd naar ons hotel. Onderweg nog even een kleine regenbui ontweken onder de luifel van een cafeetje.

Morgen gaan we de z,g Venice (Venetie) kant van Mykonos verkennen en de beroemde windmolens op de heuvel.

Ingrid en Harry

1e dag

De eerste dag

Vanmorgen zijn we rond 1:30 richting vliegveld Keulen-Bonn gereden. Wat een kl.te tijd. Het vliegtuig vetrok om 05:00 uur, maar vandaag de dag weet nooit of je te laat bent op het vliegveld met de momentane "huishoudelijke" problemen waar de Europese vliegvelden vandaag de dag mee te maken hebben. Maar gelukkig waren we zo bij de incheckbalie. Vooraf hebben we eens voor de afwisseling zelf ingecheckt. Dat gaat super handig. En dan sta je daarna in de verkeerde rij. Want je hoeft dan niet meer aan te schuiven bij de incheck balie. Wisten wij weer even?? Oke koffers weg, bordcards aanwezig. Door de security-check, hier hoorde je alle talen behalve Duits, het is maar wie je grenzen bewaakt. Gelukkig stond ook een Duitse agent ernaast, van zo'n 60 jaar schatte ik in. Direct een veilig gevoel. En dan sta je rond 03:15 in de terminal en is niets open. Nog geen kopje automatenkoffie of thee. Wat een sof. Niet getreurd, om 04:00 stipt opende een zeer energieke Duitse dame haar koffietstandje en mocht zich direct in de warme belangrstelling van de hele meute wanen. We zaten een beetje vooraan en konden hierdoor op tijd wat te drinken bemachtigen. Om 04:30 boarding en om 05:00 stipt de lucht in. Deutsche grundlichkeit. De vlucht verliep zonder rare bijkomstigheden, geen blerende koters, geen vervelende pubers en geen rochelende bejaarden. Daarnaast ook geen kippen, geiten, of ander vee (je weet maar nooit wat mensen vandaag de dag als handbagage meenemen, te gek eigenlijk als je ziet wat ze allemaal mee naar binnen slepen).

Iets voor 09:00 uur plaatselijke tijd landing op Mykonos. Een klein aftands vliegveld, ons vliegmachien was de enige op de hele luchthaven. Snel koffers scoren en dan op zoek naar onze contactpersoon op de luchthaven.Tenminste zo stond het in de mail van Andros, de man van het reisburo. Koffers kwamen gelukkig vrij snel. En dan kom je in de vetrekha, een mierenhoop, veel te klein zodat alle mensen die moeten inchecken tot buiten op de stoep staan. En ga daartussen maar je mannetje met het bordje "Meertens" zoeken. Niet dus. Wel mrs. Levoto, mr Schmitt, hotel aqua villa etc, etc. Even afstand nemen en kijken wat er gebeurt. Niets dus. Na een half uurtje dan maar het nummer proberen in de mail van Andros. Een Griekssprekende dame neemt op. Ik probeer zo goed als mogelijk de naam op het papier uit te spreken. Uit de reactie aan de andere kant van de lijn kan ik opmaken dat dit geen groot succes is. Dan maar in het Engels ons probleem uitleggen. Na even doorvragen zegt ze toe terug te bellen. Na ca. 5 minuten een SMS met de opmerking dat onze auto klaar staat bij SiXT. Nice, terug naar binnen in de vetrekhal en naar de balie van SiXT. Gelukkig geen andere mensen voor me. Voor Griekse begippen heel snel na ca. 10 minuten papieren en autosleutels en op naar ons autootje dat ergens buiten op de parkeerplaats staat. Autootje snel gevonden. Op de papieren staat zilvergrijs, maar de auto is BLAUW. Sleutel past, kenteken klopt. Griekse kleurenblindheid wellicht. Net als we de koffers inpakken stopt een Grieks meisje voor ons met een jeep. Ze parkeert zodanig dat we er met geen mogelijkheid meer uitkomen. Na een vriendelijk verzoek de auto te verplaasten, wat ook direct gebeurde zijn we op weg gegaan naar het hotel. En dat was een aangename verrassing, Een mooi hotel met zeezicht direct aan de jachthaven op 5 minuten van het oude centrum. Koffers afgegooid, korte broek aan en op naar het haventje om wat te eten. Na een lokale specialiteit en een halve liter bier, voelden we beiden de vroege uurtjes aan ons knaagden. We hebben daarom een aantal uurtjes siesta gehouden. 's Avonds terug naar het oude centrum en heerlijke vis en kebab gegeten en ondertussen heel gezellig met een Engels en een Zwitsers stel gekeuveld. We gaan nu afsluiten en kijken zo dadelijk wat morgen op het programma komt. In ieder geval net als vandaag heel veel zon en een heerlijk temperatuurtje.

We gaan weer.

Wij gaan deze keer een rondreis maken over 4 Griekse eilanden, de z.g Cycladen. We starten op Mykonos, steken dan met de veerboot over naar Paros, daarna naar Naxos en de laatste halte op onze reis zal Santorini zijn. Het eiland van de vele dromen en de mooie wit/blauwe versieringen.

Even wat historisch besef aandragen:

De Cycladische beschaving was een belangrijke cultuur in Griekenland, die bestond in de late Bronstijd, van ca. 3000 tot ca. 2000 v.Chr. De bakermat van deze beschaving lag op Santorini, dat echter gedeeltelijk werd vernietigd tijdens een vulkaanuitbarsting.

Opmerkelijk is dat de kleine nederzettingen uit de Vroeg-Cycladische Grotta-Peloscultuur (± 3100 - ± 2600 v.Chr.) in de Midden-Cycladische Keros-Syroscultuur (2600 - 2300 v.Chr.) versterkt zouden worden (mogelijk tegen vijandige aanvallen van de Minoërs of tegen de bewoners van de Cycladen onderling die zich mogelijk bezondigden aan piraterij). De Keros-Syroscultuur liep over in de Phylakopicultuur (2300 - 2000 v.Chr.), die overging in een sterk Minoïsch getinte cultuur. Er zijn sporen dat de Minoërs rond deze tijd de Cycladen veroverd en gekoloniseerd zouden hebben. In 1628 v.Chr. vernietigde echter een vulkaansuitbarsting op Thera een groot deel van Santorini, de bakermat van de Cycladische cultuur.

De Cycladische maatschappij was welvarend. De bewoners van de Cycladen waren zeelui die handel dreven in het oostelijke Middellandse Zeegebied. Aan de hand van de gevonden figurines menen geleerden dat het om een agrarische maatschappij ging.
Thucydides^[1] noemde de oorspronkelijke bevolking van de Cycladen Lelegers en vermelden dat zij in het zuidwesten van Klein-Azië verdreven zouden zijn, waar zij Cariërs werden genoemd. Terwijl Thucydides meent dat de mythische koning Minos hen verdreef, schrijft Herodotos dit aan de Doriërs en Ioniërs toe.

De Cycladen staan, behalve hun stranden, gezamenlijk bekend om hun kunst. Tussen 4000 en 1100 v.Chr. werden er op deze eilandengroep kleine in wit marmer, modern ogende beeldjes geproduceerd (idolen), zonder gelaat en alleen een neus. De beeldjes zijn herleid tot de geometrische grondvormen. Opvallend was dat de beeldjes meestal een vrouw voorstelden. Aanvankelijk werden deze in graftombes gezet als afgoden-beeldjes, later werden ze echt gezien als kunstvorm.

Ook de bronzen wapens en voorwerpen uit klei en stenen (waaronder de "Frying pans") zijn mooie voorbeelden van de Cycladische kunst.

Verdere belangrijke info : https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_Cycladische_beschaving

We vliegen vanaf Keulen-Bonn op de zeer onchristelijke tijd van zondagmorgen 05:00 uur. Jeroen zal ons netjes op tijd afzetten bij het vliegveld. (waarvoor dank). We zullen twee weken vertoeven in deze mooie omgeving van de Middellandse zee. We zijn zaterdag 25 juni weer terug in Nederland. Volg ons via dit Weblog en geef gerust commentaar.

Groetjes

Ingrid en Harry